jak ślady na śniegu

najgłośniejszy dźwięk w moim śnie
wywołała malutka łza motyla płaczącego
w grotesce nad pięknem złamanego
skrzydełka.
co z tego, że motyle nie potrafią płakać?

jeszcze jeden odgłos odbił się echem i dźwięków
symfonii nie opuszczał ani na chwilę
do rana
to wiatr zabrany, to wola życia zabrana

i tylko skrawkiem ucha usłyszany krzyk
agonii ostatniego płomienia w tą noc
zimną już ciemno - jak ślady na śniegu
wokół mnie
leżą zduszone tęsknoty

biedny motyl
nie umie płakać.

autor

Angelus

Napisany: 2007-02-07 Dodano: 2007-02-07 01:24:58

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie