Upadając codzień

Bo on żyje jak ptak
który wraca do gniazda
chociaż już dawno zarosło cierniami

I żyje by żyć, ot tak
już zgasła jego gwiazda
a serce w agoni dzikiej krwawi

I nawet wygląda jak wrak
z ciała krwawa miazga
tylko macha żałośnie chudymi rękami

Tacy już są ci, co wznoszą się do nieba
choć dusza i ciało żyją, tylko strach rośnie
i tylko w snach swoje wizje miewa
już tylko na sen oczy czekają radośnie..

autor

Angelus

Dodano: 2007-01-14 00:36:31

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie