Jak wino...

Posmutniały marzenia, jak pejzaż jesienny
przygasły namiętności, czas je tak odmienił
ale , dłonie wciąż tęsknią za ciepłem, wzajemnym
tylko miłość... jak wino, ma kolor czerwieni

Noce nie są tak jasne jak kiedyś...bywało
do drzwi, tylko wiatr puka dyskretnie, po cichu
nawet uśmiech, przychodzi już jakby mniej śmiało
tylko miłość się perli... jak wino w kielichu

Człowiek nagle postarzał, tak jakoś z dnia na dzień
czas spowolniał, nie wznawia życiowych ataków
odmienione pojęcia i myśli w nieładzie
tylko miłość... jak wino, nie traci wciąż smaku.

autor

zofia

Napisany: 2006-11-28 Dodano: 2006-11-30 07:43:52

Ten wiersz przeczytano 731 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie