Jak złoty liść...

Jak złoty liść tańczący dziś na wietrze
Co w słonecznym blasku zimę odgania
Niechaj i ja uniosę się w powietrze
Znosząc pokornie niedolę wygnania.
Bo z własnej woli wyganiam sam siebie
Nie chcąc, nie mogąc i pragnąc zarazem
Uciekam teraz daleko od Ciebie
Zadręczając umysł Twoim obrazem

Czy uciec zdołam przed myśli pogonią
Ku ciszy i zapomnienia otchłani?
Wciąż mnie spojrzenia Twoje, gesty gonią
Pomimo dalekiej już ich przystani.
Wznoszę się więc coraz wyżej w przestrzeni
Pośród ptaków zdziwionych mą bytnością.
Lecz czy ta podróż zgubny los odmieni
I nauczy cieszyć się samotnością?

Zgubą jesteś dla mnie czy też ratunkiem?
Jeśli zgubą, nic mnie nie uratuje.
Złym kaprysem losu czy podarunkiem?
Jeśli darem to z rozkoszą przyjmuję.

autor

Enidras

Dodano: 2005-04-27 00:12:33

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie