Jak żyć aż do końca

Lekką stópką strącę rwące
bóle i niesnaski wasze
urwę głowę-będzie dobrze-
hydrze, co nas straszy czasem.

Porozwalam, porozrzucam
zwoje myśli pokręcone
i roztopię w zimnych sercach
bryłę lodu, dobrym słowem.

Spojrzę hardo w złego oczy
i mu wkroplę atropinę,
może wtedy coś dobrego
przez przypadek też wywinie.

I miłości oddam wszytko,
groszki zółte i zielone
i marcepanowe chmurki
i jabłuszka dam czerwone.

Stoczę pojedynek z czartem,
jeśli tego będzie trzeba.
Szczęściem, waszym się upoję
zanim wezmą mnie do nieba.

Lekką stópką strącę życie
poprzecinam wasze lęki
i popłynę wśrod błękitu
aż na koniec mej piosenki.

autor

Katarzyna Dębska

Napisany: 2008-11-27 Dodano: 2008-11-27 19:35:17

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabiczny Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie