Jaka jest przeciw nam samym...

Nie zwykłem opowiadać w liczbie mnogiej
lecz światem żądzą mnogie pozory.
Czerń z bielą zjadają kolory
a nie tęcza maluje kartę ciszy błogiej

Zgiełk i krzyk zwątpienia.
Lustra zniewagi krzywych przenośni.
Pieśni pochwalne plastikowej miłości
czas kapie jak z lodu topnienia.

Czego się bać mamy i na co nam zostało czekać.
Monitory uśmiechają się niczym przyjaciele.
Tylko że w cyfrowej powadze uczuć jest niewiele
Wiek wiekiem, ale my sami, nas samych musimy się lękać.

autor

niepoprawnygrafoman7

Dodano: 2009-09-21 21:50:22

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie