Jaki piękny starzec
Jaki piękny starzec
Czy to Mojżesz Michała Anioła?
Ten posrebrzany starzec przywołał
lęk i dręczące mnie z dawna myśli.
Przeżył więcej, niż mógł sobie wyśnić
i zapatrzony w dal na ławeczce,
jak do modlitwy złożywszy ręce
spoczywa, zda się, po życiu całym.
Starcze, czy ten twój wygląd wspaniały
Razem z mądrością jakże szlachetną
Niepokalaną tworzyły jedność?
A może żyły w mrokach twej duszy
niechęć do ludzi, oschłość bez wzruszeń
lub żądze wstrętne bez krzty sumienia.
Powiedz, czyś szczęściem wtedy
promieniał?
Cóż skrywać może oblicze twoje
w tym posągowym martwym spokoju?
Jakbyś już wiedział, że wrota raju
na wieczność całą cię zapraszają,
boś serce swoje rozdawał hojnie.
A starcze miły, byłeś na wojnie?
Nie pytajcie mnie, łaskę uczyńcie,
bom oprawcą był strasznym w Brzezince.
Andrzej Kędzierski, Częstochowa
26.09.2013.
Jakże często pozory mylą.
andreas
Komentarze (7)
zaskakująca puenta- pozory mylą. Mam podobny wiersz,
tylko, że wesoły. Twój jest niewymownie smutny.
Zaskoczyłeś zakończeniem i zgadzam się, pozory jednak
mylą.Pozdrawiam
Zakończenie zaskakujące. Zgadzam się z arankiem.
Pozdrawiam :)
Niezwykły, wielopłaszczyznowy wiersz. Odniesienie do
bezkarnych zbrodniarzy wojennych, do pojęcia piekła i
nieb, do czasów obecnych...
Wiersz bogaty w watki i może stanowić zaczyn do
ciekawych dyskusji. Dopisek autora oczywisty,
wynikający z wiersza i z życia. Podoba mi się wiersz:)
Pozdrawiam:)
oj prawda pozory mylą pozdrawiam
Człowiek zmienia się.Szaweł
w św.Pawła:).Zależy jak umiejętnie nas przekonają
ci co nad nami:)).A nas
kto?Hammurabi?Jezus?Unia?:))Pozdrawiam.
Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Masz rację
andreas że pozory mylą. Zbyt często im ulegamy.
Pozdrawiam i dziękuję:)