Jasność płacze ciemnością

To było jedynie złudzenie
Północ jeszcze nie minęła
Wzburzona cisza wróciła
Tylko lekkim snem usnęła

Zaginął uśmiech w duszy
Łez zatrzymać się nie dało
Mogłoby się teraz umierać
Ale Krwi płynęło zbyt mało

Czarne błękity nad głową?
Zastyga nuta pełna radości
Upadam boleśnie na ziemię
Powróciły rany przeszłości

Tunel wysnuty jest kolcami
Jasność płacze ciemnością
Atak nieświadomych słów
Strach ściga się z miłością

Siły bez skrupułów odbiera
Ten ból dopada w słabości
Niesie śmierć dla marzeń
Szarpie rękaw bezradności

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-09-06 Dodano: 2006-09-08 13:34:32

Ten wiersz przeczytano 352 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie