A jednak
A jednak ludzie żyją
Kiedy patrzę na ich małe
piękne
kolorowe domki
to myślę
że wszyscy są szczęśliwi
A tylko ja tkwię samotnie
na tym świecie
A jednak ludzie żyją
Z rozkoszą wbijają się
w ludzkie serca
by zwykłą błahostką
podrzeć je jak
starą szmatę
A jednak...
choć czasem
zastanawiam się
czy samej
nie byłoby mi tu
lepiej
autor
...nefretete...
Dodano: 2006-10-27 23:39:37
Ten wiersz przeczytano 590 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.