jego wszystko świat

Rozmywający się świat
Widziany zza szklanych barier
Łzy cierpiącej Twojej duszy

Ponownie nadchodzą szczęśliwi ludzie
Którym spełniają się Twoje marzenia
Nie martw się, oni nie pragną Cię zabić

Twoje słowa pogrążone między ustami
Milczący świat cierpienia nie do opisania
Krzyczysz tak głośno, że jesteś jeszcze bardziej cicho

Paniczny brak marzeń
Lęk przed monotonicznym zamykaniem oczu
Codziennie sprawdzasz czy Twoje serce jeszcze bije

Obawiasz się że kiedyś umrzesz
Albo co gorsza zwariujesz
Jednak co najgorsze – że nic się nie zmieni

Pojawiasz się
I znikasz
Niezauważony ich słowami

Jeszcze głębiej pogrążasz się w tym złudnym
Czując zarazem tą pustkę tu wszędzie gdzie
To jest zawsze jak niedopowiedziane słowa w

Wiecznie zapominając, zapamiętasz wszystko
Słowa mogą uciekać, ranić, zabijać
Nigdy nie będzie drugi raz tego samego piękna

Świat biegnie, rozpędzony, trzymaj się
Chociażby za skrawek mojego słowa gdzieś zapodzianego
Może tu wyrzuconego specjalnie dla Ciebie

Kiedy wschodzi słońce
I znikają gwiazdy
Chciałbym znaleźć ten sens

autor

Sir Peter Agis

Napisany: 2006-12-02 Dodano: 2006-12-02 02:31:20

Ten wiersz przeczytano 345 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie