Jej marmurowy pomnik...

[*]

Niemoc ogarnęła jej kruche ciało,
a przed oczami zabłysnęło światło jaskrawe.
Duszyczkę małą do nieba anioły zabrały,
resztki człowieczeństwa zostały na ziemi.

Nic z życia nie pamięta,
nie zabierze wspomnień ze sobą.
Wszak tylko dwa lata jej nóżki stąpały
po szarym i brutalnym świecie.

Jak opisać stratę człowieka?
Nie mam pojęcia !
Jak wyrazić żal pośmierci małego dziecka
kiedy serce tak mocno pęka?

Nie zazna już żadnej przyziemskiej radości
i nie pójdzie pierwszego dnia do szkoły.
Nie uszczknie też ni grama szczerej miłości
o Niej przypominać będzie marmurowy pomnik.

Zimniejszy niż lodowce północy.
Szary kolor nie pasuje do jej pogody ducha,
do uśmiechu szczerego, dziecięcego,
który raz na zawsze odszedł w zapomnienie.

[*]

autor

Evelyn_1705

Napisany: 2007-02-17 Dodano: 2007-04-29 18:50:58

Ten wiersz przeczytano 798 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie