Jej obraz

Smutnemu aniołowi

W gęstym lesie wśród malin powodzi,
gdzie promień świetlisty cichutko się skrada.
Babie lato flirtuje i krzewy uwodzi
na rozczochranej jeżynie swe wdzięki rozkłada.

Srebrne refleksy na pajęczynach
pląsają dźwiękiem kryształowej rosy.
W jodłowej sukni delikatnych muślinach
malutki ptaszek, radośnie dzień głosi.

Twe włosy bursztynem w czerwieni kuszące,
na falach skręcone z miękkiego jedwabiu.
Jak żar pod ogniskiem, jak słońce wschodzące
kaskadą spływają nadając powabu.

Wiedziony poezją Twych kształtów zmysłowych
przemierzam gęstwinę leśnego królestwa.
Lecz próżno tak błądzę po borach, dąbrowach,
bo nie chcesz ukazać swojego jestestwa.

Szafiru źrenice maskujesz w gęstwinie.
Zjawiskiem Cię zwałem, gdy śniłem o Tobie.
Choć nigdy postacią nie stajesz się przy mnie,
to serce wciąż szuka zaklęte w chorobie.

autor

midak

Napisany: 2006-09-04 Dodano: 2006-09-05 01:53:59

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Toniczny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie