Jej placz

Jak lzami niebo deszczem plakalo
poranna rosa o placzu wspominalo
jej mokre policzki sa sladem lez
ona wraz z niebem plakala tez

Pierwsza lza byla jej zycia wspomnieniem
przemijaniem, przeszloscia i jej cierpieniem

Druga lza po policzku splynela
co dala z siebie i co tez wziela

Trzecia lza a za nia czwarta szybko plynely
juz ona sama nie wie skad kolejne sie wziely

Placzem wstrzasana ogromnym cala
teraz byla juz pewna ze zycie przegrala
plakala bardzo nad sama soba
samotna nie bedac niczyja polowa

Boi sie ze tak juz zostanie
nikt jej nie kocha, obcym uczuc otrzymywanie
bo wszystkie serca na klucz zamkniete
uczucia w dawnej przeszlosci beda zaklete..

Dla Ciebie..R... z nutka wspomnien ..

autor

Lwiczka

Napisany: 2007-02-24 Dodano: 2007-03-30 06:38:16

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie