Jesień

Spójrz
Ile barw
Kompozycja doskonała, jakiej
Nie powstydziłby się najznakomitszy
Jubiler, choć do niedawna
Utrzymywał, ze rubin
Gryzie się z bursztynem.

W listowiu leży kasztan
Mruga zalotnie hebanowym okiem
Po co mi on, zmarnuje się
W domu. Niech leży tutaj dalej,
Tak bardzo potrzebny
Choc niepotrzebny nikomu.

Drzewa, znużone
Całorocznym śpiewem
Umilkły
I jakby z rezygnacją zrzucają odzienie, które tak od wiosny
Poprzez lato składały
Dobierając misternie.

A ja, na gwałt, rozpaczliwie
Staram się odnaleść w powietrzu
Słodki zapach
Chociażby późnego lata.

Spokojna, nieco cyniczna
W wełnianej zbroi
W betonowej twierdzy
Topię smutki w kubku gorącej
Herbaty...

autor

Magdalena Płatek

Dodano: 2004-09-26 13:57:52

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie