Jesienną dróżką...

I cóż...mamy piękną jesień
piękną choć mglistą ale łaskawą
droga spowita liśćmi w lesie
ziewa zielenią sennawa trawa

Pachną te żołte liście zeschnięte
szeleszczą szumią falują w marszu
a tu listopadowy podgrzybek przycupnięty
ledwie żywy jedynaczek do barszczu

Dęby wyprężyły szlachetne postacie
torsy silne bogate w ramiona
nagie stoją gotowe do przymierzania
zimowych kreacji od mistrza szrona

A koty wolniej wskakują na płoty
senne i napuszone -odległy ten marzec
więc psie ogony smutno podkulone
bo im te koty nie dają wrażeń...

autor

Joanna144

Napisany: 2012-11-18 Dodano: 2013-12-01 12:38:37

Ten wiersz przeczytano 1024 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie