Jesienne chwile

samotnością się otulam
w ciemności
oczyma rozglądam
po niemych ścianach

wichura

za oknem świat
melodie gra
spływającą po parapecie

nie licze lat
smętnych dni
nie patrzę wstecz
w obrazy, drzwi

nie puka nikt

snów smak
nie czuję już
na książkach
kłębi się kurz
słów nóż
otacza mnie

w lustrze postać
znika

we mgle

szarości pył
co niesie wiatr
za oknem gwizd
jesienny czas

szarości pył
przy szosie wrzos
samotnie porasta

dziwny los

przed siebie mknie
mój świat
firanka tańczy
z nią wiatr
na usta wdziera sie
krzyk
z pytaniem

prawda czy mit

nadzieja przygasa już
jak każda
z jej sióstr
odchodzi w ciszy

na ścianach
cień mój łka
do ust
spływa łza

na dworze
deszcz
płaczę z nim
do końca dni
jesiennych chwil

autor

Voilla

Napisany: 2007-09-12 Dodano: 2007-10-29 16:06:50

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie