Jesienne niebo

Piękna jesienna melancholia:) Pozdrawiam i przesyłam
kilka promyków zimowego słonka... u nas w górach
zima:)

można się tylko uczyć od Ciebie
pozdrawiam Jastrzu:)

Anno generalnie celna uwaga, która wskazuje na moje
ograniczenia. Bo ja ze względu, że jestem jaki jestem
to, swoich nastrojów do pisania wolę nie używać - ale
pewnie jest to, silny motor twórczych dla innych, a z
naturą się nie wygra. Nawet wywalczyłaś plus dla
kolegi ode mnie, bo napisane zacnie to, fakt.

to nie tylko opis przyrody- to opis nastroju piszącego

Generalnie nadzwyczajne okoliczność przyrody nigdy
mnie nie zachwycały. Uważam, że życie i ludzie są zbyt
ciekawi, by zwracać uwagę na to jaka jest pora roku
czy, że spadł pierwszy śnieg... bo po co pisać o czymś
i w podobny sposób, jak przede mną zrobiły to, setki
czy wręcz tysiące osób.. no po co?

Wiersz wywołuje nastrój smutku i niepokoju.
Wyczarowałeś obraz przygnębiającej jesiennej
melancholii. Czytałam z zainteresowaniem i podobaniem.
Udanego dnia:)

Ładnie podkreślające anafory szarość nieba i jego
smutek,
na dodatek te kraczące wrony niczego dobrego nie
wróżą, kojarzą mi się z pandemią i odlotem na drugą
stronę tęczy...
Dobranoc

Ciekawe refleksje na widok szarości jesieni.
/'niego' - jesteś pewien?/
Dobranoc. :)

z jesienią różnie bywa... nie zawsze jest złota ...