JESIENNY PORANEK I MIŁOŚĆ

Wiersz ten dedykuję mojej kochanej siostrzyczce, Bogusi.

O poranku w niedzielę poszliśmy w aleję
lipową, koło zamku z moim ukochanym.
Słońce popatrzyło na nas łaskawym okiem
i rzuciło delikatnymi smugami
przez konary drzew swoje promienie
na dywan, usłany z kolorowych liści,
na trawy piękne jeszcze, niczym malachit,
w paseczki o delikatnych odcieniach zieleni.

Pani Jesień rozłożyła przed naszymi
oczami swój przepiękny płaszcz, poprzetykany
gorącymi rubinami owoców róży,
miedzianych kasztanów i żołędzi błyszczących,
przyprószony złotym piaskiem liści lipowych.

Biegaliśmy po tych cudownych alejach
mój kochany, trzymając się za ręce,
po drodze strącaliśmy perełki rosy,
niczym koraliki nanizane na nitki
cieniutkie babiego lata, zawieszone tu
i ówdzie pośród gałęzi głogów,tarnin.
Śmialiśmy się wesoło, całowali gorąco
w blasku słońca, drzew i kolorowej Pani Jesieni.

autor

Eurydyka12345

Napisany: 2008-10-11 Dodano: 2008-10-13 10:52:46

Ten wiersz przeczytano 1841 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie