Jesienny spacer

Kiedy idę znów naszą ulicą,
Złote drzewa mnie już nie zachwycą.
Wszystko znowu zrobiło się szare
I już nic nie cieszy mnie wcale.
Dni słoneczne , a jednak ponure,
Idąc patrzę w ziemie , nie w górę.
A łez krople, jak ziarenka maku,
Lecą na bruk zostawiając linie mokrych znaków..
Wspomnień tuman zaklęty w szelest liści,
Mówi ze to już się nie ziści.
Pozostają tylko wspomnienia,
Które mgła jesienna zamienia,
W krople rosy, osiadłe na trawie.
Jak lecące kluczem żurawie,
gdzieś odlecą kiedyś ciutko, byzapomnieć ten ból pomalutku.

autor

Dośka

Napisany: 2006-11-23 Dodano: 2006-11-23 09:15:43

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie