Jestem nienormatywny

Przyszło tłuc mi się po niszach
emocji i w straconych złudzeniach.
Okres groteskowych sekowań przeszedł ewolucję.

Succubus pije
życie z mojego serca
— słodką depresją.

Zwyrodnienia wynaturzyły się,
a rozwinąwszy czułki, porosły we wzory
— które już nikogo nie zadziwią.

Do głosu dorywały się absurdy
zgrozę, zmieniając w koszmarną wizję
— upadku na kolejne dno ubóstw.

Po własnym grobie
drogą kwiatów ciężkie i bezwonne jest
— noszenie siebie.

Mogą w nagrodę
wziąć mi również pragnienia
— byłbym szczęśliwy.

Łagodny nie kłopocze się.


©, 14.01.2016 r.

autor

Ossa77

Napisany: 2014-01-14 Dodano: 2018-10-25 19:12:30

Ten wiersz przeczytano 871 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie