Jestem od węgla i stali,

Zwiedzam zakamarki mojej śląskiej ziemi

Prawie już złotym zboża
Jesienne wizje w ścierniskach majaczą
Drzewa pełne owoców na rozdrożach
Paciorki jarzębin czerwienią płaczą

Ciepłym latem moje serce się zachłysta
Mijałem pola w szyk wojska złote snopy stoją
Wracam z wypadu, strumieniem radość tryska
Wróciłem do garażu, ten kącik jest moja ostoją

W moim herbie winno być czarne kowadło
koło zębate, barwna tęcza dla poezji przyjścia
Patrzę na świat, często jak pod silne światło
Szukam granic, znajduję je na życiowych przedmieściach

Uwielbiam podróże, pić kryształ z źródła na stoku
Penetrować wsie i miasteczka śląskiej dąbrowy i
również radośnie wracać w pielesze i mieć cichy spokój
jestem od węgla, stali, pozostał łomot młotów stalowych

Śląsk zmienia barwy z czerni na zielone

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2017-07-11 Dodano: 2017-07-11 04:30:18

Ten wiersz przeczytano 318 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie