Jeszcze raz...

W sercu moim sama pustka
Zagubiłam gdzieś sens życia
Wszystkie cele utraciłam
Dawno znikła radość życia

Więc uciekam stąd do nikąd,
Gdzie istnienie tak nie boli;
Żadnych żalów i pretensji,
Bo odchodzę z własnej woli

Obojętność - już nie czuję
Członków moich prawie martwych.
Senna błogość - coraz ciszej
Krew wypływa z żył otwartych

Gdy tak leżę w krwawej wodzie
Na ostatnią myśl już czas,
To pragnienie, ta ochota
Słońce widzieć jeszcze raz

Słońce letnie, świerszczy granie,
Ranną rosę, kwiatów łąkę,
A na liść zielonej babki
Wspinającą się biedronkę

Sama jestem sobie winna,
Bo wyrocznią jestem swoją,
Już w łazienki progu staje
Śmierć, co weźmie duszę moją

Strach ma w oczach, drżące dłonie
Krzyczy coś i ciągle płacze
- Mamo? wcześnie dziś wróciłaś
...jeszcze słońce więc zobaczę

autor

kasia2314

Napisany: 2004-06-06 Dodano: 2005-06-12 11:43:23

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie