Jeszcze raz
Kiedy zachodzi słońce i milkną ptaki
słyszę w oddali szumiące drzewa
wachlarzem rzęs spod bladej powieki
wymiatam łzy i smutkiem śpiewam
gaszę światło na śpiącej komodzie
twarz przytulam do starej kanapy
tak misternie mnie Panie stworzyłeś
spójrz kamienia zabrakło i łapy
a może by tak wszystko raz jeszcze
gwoździe ze stali nierdzewnej wyłożę
jak kowal konia młodego podkuwa
tak Ty na nowo zbuduj mnie Boże
męską i silną jak stal nieugiętą
twardą nad głazy i wszystkie pioruny
niech dębem wyrosnę zapachnę miętą
nastrój do życia jak muzyk struny.
autor
sylwiam71
Dodano: 2010-10-25 14:44:31
Ten wiersz przeczytano 904 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
gdyby to bylo mozliwe ... podobno ten najsilniejszy
nie zawsze zwycieza ,tylko ten wrazliwy ...
"spójrz kamienia zabrakło i łapy" - jeżeli tego Ci
zbrakło... to jesteś doskonała. Po cóż Tobie serce z
kamienia (nieczułość) i niedźwiedzia łapa (by rozdawać
ciosy na prawo i lewo)... sylwiam71...!?
Ładnie, puenty można się domyślić...
ładny kawałek poezji...bez słodzenia:)
widzenie własnych ułomności to otwarte drzwi do
zmian,niech Bóg pomoże,pozdrawiam
Pragnienie zmian to już dużo. Wrażliwość zachowasz...
bo to najważniejsze:" nastrój do życia jak muzyk
struny." Świetny pomysł i realizacja:)
"...a może by tak wszystko raz jeszcze
gwoździe ze stali nierdzewnej wyłożę
jak kowal konia młodego podkuwa
tak Ty na nowo zbuduj mnie Boże..." Ladnie...:)
wolę cię taką....tamta mogłaby nie pisać takiej
poezji:)
Wżyciu lepiej akceptować siebie, niż składać
reklamacje, ale pomysł na wiersz bardzo dobry.
Wiersz interesejący- brak mi jednak puenty, Jakby był
urwany- niedokończony.
"...na nowo zbuduj mnie Boże" - pokorna prośba, by Bóg
dal sile na dalsza trudna wędrówkę, by dal rześkość i
radość. Pięknie sylwiam71 opisałaś swoje pragnienie
zmiany :)
Bardzo ładnie, podoba mi się klimat tego wiersza:-)