Jeżeli nie będzie za późno

drabble - proza poetycka

Za oknem wiatr rozdmuchuje śnieżnobiałe tęsknoty. Z twarzą przy szybie obserwuję przechodniów, spieszą się, sami nie wiedzą dokąd.
Wdycham aromat kawy. Nie piję, lekarz zabronił.
Telefon rozświetla się na niebiesko, gram zielonym i słyszę twój spokojny głos.
Pytasz jak minęła noc. W oczy zaglądał strach, to było jak...
Nieważne. Zwracasz się do mnie tak ładnie
- moja miła - magiczne słowa, nawet nie wiesz, jak lubię być twoja.
Uśmiecham się. Mój czarodziej.
Mówiłam dziś, że cię kocham? Ani dziś, ani wczoraj, ani jutro. Może za jakiś czas, później.
Znów tracę oddech. Szepczesz - odpocznij. Kiedyś ci powiem. Kiedyś mi powiesz.

https://www.youtube.com/watch?v=u8GhEeHHc0c

autor

Turkusowa Anna

Napisany: 2014-12-03 Dodano: 2017-12-03 11:11:39

Ten wiersz przeczytano 1658 razy

Oddanych głosów: 64

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie