Jezioro miłości
Stałam w jeziorze,
po kostki zanurzona,
niepewna i rozmarzona.
Krok po kroku,powoli
wchodziłam w wodną toń,
delikatnie,niepewnie
chwytając twą wyciągniętą dłoń.
I zanurzałam się,
po pas,po szyję,a dziś...
już tylko tym jeziorem żyję.
Zostanę w nim jak najdłużej,
już nigdy,przenigdy
się z niego nie wynurzę.
Brak mi powietrza,
i jeziora wciąż mało,
nie wiem,co się ze mną stało.
Opiłam się wodą
z miłosnego jeziora,
a teraz...
jestem na szaloną miłość chora.
I zatonełam w miłości jeziorze,
i żaden lekarz,
już nic mi nie pomoże.
autor
Jagodka
Dodano: 2010-05-22 19:48:00
Ten wiersz przeczytano 1051 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
jestem na szaloną miłość chora."..nie wyobrazam sobie
zycia bez takiej miłości...
treść wiersza ujawnia tęsknotę do minionych marzeń
spełnionych dobrze że jeszcze są
i dają ulgę
bo miłość bywa czasem okrutna dobrze mieć dobre
wspomnienia
poczułam ten chłód, wodę. pięknie napisałaś, wciąga,
klimat niesamowity:)
a choruj jak najdłużej na pięknie opisaną tu
przypadłość......tylko się nie przezięb
błogosławiona i niszcząca równoczesnie siła miłości
:-)