Już mnie nie znasz.
Byłaś, zawsze b y ł a ś,
- głowa do góry! - mówiłaś.
Byłaś mi bardzo b l i s k a,
jednak okazałaś się niska.
Już mnie nie znasz,
tylko głowę o d w r a c a s z.
Tylko męczy mnie rzecz taka,
- po co cała ta draka ?-
Bezgranicznie Ci u f a ł a m,
mówiłam, czego się bałam.
Pocieszałaś i krzyczałaś,
karciłaś, ale ... byłaś.
Nie ma Cię teraz przy mnie,
a nasza przyjaźń jest na d n i e.
Teraz wiem, - kiedyś - nie wróci,
już mnie twój telefon nie obudzi.
Może kiedyś przypomnisz sobie,
o mnie, takiej jednej osobie,
która była i tęskniła,
za przyjaciółką, która i tak z a p o m n i
a ł a.
... dla mojej przyjaciółki, dla której stałam się kimś obcym.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.