Już nie piszę wierszy

Dziś sam już nie wiem,o czym mam pisać,
nie mam natchnienia i czym oddychać,
wiersze uciekły z marzeń tęsknotą,
z myśli, z poezji zrobiły błoto.

Nie chce mi serce moc marzeń wchłonąć,
by w żarze uczuć, mogły dziś spłonąć,
zamykam okna, by moja wena,
nie przyszła do mnie, w noc upojenia.

Leżę obdarty ze wszystkich złudzeń,
nie tylko dzisiaj, tak jest na co dzień,
pościel gorąca od moich pragnień,
nie patrzy wcale, gdzie dziś przepadnę.

A ja wciąż idę z głową zwieszoną,
już nie okrytą marzeń koroną,
i krok, po kroku swój czas odmierzam,
spotkanie śmierci dziś do mnie zmierza...

autor

Remi S

Napisany: 2017-10-13 Dodano: 2017-10-14 02:11:49

Ten wiersz przeczytano 1367 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie