już nie tłukę skały w...

milczysz jak wygasły wulkan.
chłodne ekshalacje z ust do ust
i cisza nieruchomej lawy.

a jeszcze wczoraj plułeś kamieniami
- gorące i ciężkie celnie trafiały
w czułe punkty, dając mi lekcję (geologii).

bez ostrzeżenia strzelała krwistoczerwona magma.
w pióropuszach dymu zakamuflowane intencje.

zostało rumowisko.
zimne odłamki z ostrymi krawędziami
- niemi świadkowie upadku,
strażnicy tajemnic.

autor

ajw

Napisany: 2015-06-03 Dodano: 2015-06-03 12:12:50

Ten wiersz przeczytano 1112 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie