Już nigdy nie powiem

Dziękuję lucuś. Czytaj. Pozdrawiam

Piękna modlitwa i tyle w niej tęsknoty...
a może piosenka dla Mamy, którą nucąc wspominasz, jaka
była...i jakoś lżej na sercu...
Utulam Olu!
Zaczynam czytanie, bo już wróciłam:)
Serdeczności:)

Pozdrawiam nowicjuszko

Też to wyniosłam z domu Arturze, tak mnie uczono i tak
robię. Dziękuje i pozdrawiam

Bardzo smutny i bolesny wiersz.
Pięknie go napisałaś, całym swoim sercem.Wzruszający
do głębi,aż uroniłam łzy.Przytulam i pozdrawiam
cieplutko.

Olu, jakoś tak z domu wyniosłem. Pamiętam jak troje
mojego rodzeństwa i ja co dzień musieliśmy klękać
przy łóżku do pacierza. Tak mi to zostało. Może już
nie klękam ale w myślach odmawiam w łóżku pacierz.
Zawsze modlę się za moich rodziców i brata , co zmarł
tragicznie.Rób to samo.
Nie wiem czy Cię pocieszyłem ale to pomaga. Zbliża się
Wszystkich Świętych, więc nostalgia nas otacza.
Pozdrawiam

Dziękuję stolarzu, ale to był dramat, bo wypadek.
Pozdrawiam serdecznie

Staram się podchodzić do śmierci jak do wybawienia
,szczególnie w przypadku męczącej choroby,ale wiem że
jak odejdzie bliska osoba trudno jest to zaakceptować.
Pozdrawiam Olę cieplutko;

Miłego wieczorku życzę Wszystkim

Dziękuję jozalka. Pozdrawiam

Przytulam.

globusie, Anno, skorusa, i Tobie Kornatka bardzo
dziękuję. Pozdrawiam serdecznie

Nie ma słów pocieszenia po prostu.
Pomilczeć wypada, nad tym smutnym wierszem.
Pozdrawiam:)

smutny piękny wiersz...

Smutno, wzruszająco, i trudno znaleźć tu słowa
pocieszenia.
Pozdrawiam.