@Kaligrafia

Moja skurczona wyobraźnia kupiła tu sesję
artystycznego tatuażu w wyniku której pozostał trwały
ślad w duszy.

Hej, Patryk! :)) Cieszę się, że znalazłeś chwilę i
wpadłeś :) I za Twoją przenośnię samochodową, i za
wspomnienie o Niemczech (może o tym kiedyś...), i za
pozdrowienia... :) Szerokiej drogi, z - zawsze
szczęśliwym - zakończeniem trasy. Pozdrawiam Cię
serdecznie :)

Osso, zgodzę się, rzeczywiście - powstał prawie
lukrowany obrazek. :) I prawdą jest, że naiwnie,
idealistycznie, i w uproszczony mocno sposób
przedstawia "odcienie" miłości. Taki był mój zamiar. I
stąd też tytuł. :)
Bo "kaligrafia" to przecież nie tyle żmudne kreślenie
szlaczków w zeszycie z trzema liniami (które,
skądinąd, pomaga podobno kształtować charakter oraz
cierpliwość - co przydaje się chyba też w odniesieniu
do życia/pożycia...), ale - sięgając do jej chińskich
początków - to jedna z "trzech doskonałości", sztuka
równorzędna poezji i malarstwu...
Bo dla mnie miłość - w ideale, oczywiście, a więc i
naiwnie pewnie - jest taką "sztuką codzienną"; bez
któregokolwiek z tych elementów - (tzn. takich jak:
szczere, pełne szacunku zainteresowanie partnerem,
rozmowa, czułość; aż po bliskość cielesną) - obumiera
w "dennej codzienności", jak to ujęłaś. :)
Stąd (m.in.) w końcówce umieściłam jednak przestarzały
"inkaust" - słowo z przeszłości - tak, jak sztuka
kaligrafii. (Drugi powód pozostawienia "paskudnej
dopełniaczówki" to brzmienie: "miłosny inkaust" za
bardzo "syczy". :) A po trzecie: widzę - być może
błędnie - drobną różnicę znaczeniową między "miłosnym
inkaustem", a "inkaustem miłości" - różnicę w
"stężeniu" tejże "miłości", że tak to ujmę. :)
Dziękuję za rzeczowe uwagi i pozdrawiam Cię, Osso! :)

„... inkaust miłości
co dnia
do dna”
O formie i warsztacie było niżej wystarczająco i
natłok metafor dopełniaczowych zanikł, więc ja odniosę
się zaledwie do pointy:

Ładne, ale bardzo naiwne wyobrażenie, nie tyle o sile
miłości, po ile o jej możnościach w dennych
codziennościach. Tym bardziej, iż atrament miłości (tu
w przestarzałej formie „inkaust”) w mojej wyobraźni
nie konotuję tak, by sprawdzał się co dnia do dna w
codzienności... Wiele do pisania miałaby wobec tego
zarówno podmiot, jak i adresat!

Dodam jeszcze ogólnie, każdy inaczej odbiera, odczuwa,
dlatego mądry komentarz nie powinien być próbą
zrobienia z innego poety drugiego siebie, tylko pomocą
w odnalezieniu własnej drogi dla każdego piszącego i
naturalnie najlepszego sposobu wyrażania siebie w
swoim stylu. Wcale więc nie jest łatwo, dać mądry
komentarz z poprawkami do cudzego wiersz i nie piszę
tu o poprawianiu ewidentnych błędów. Co do jednego nie
mam jednak wątpliwości, że forum internetowe jest
jednym z dobrych sposobów, aby udoskonalić sobie swoje
pisanie. Ważny i nieodzowny warunek: chęć do
doskonalenia pióra. Pozdrawiam serdecznie.☀️

La mort d'une bonne action, c'est d'en parler.
Śmiercią dobrego uczynku jest mówić o nim - mawiają
Francuzi.
Dlatego TOM-ashowi doradzałem uprawianie kapusty
zamiast pisania erotyków.
Nie lubię tego gatunku, choć nie jestem do niego
uprzedzony.
Opowiem Ci o moim samochodzie, ale nie denerwuj się.
To ma związek z Twoim pisaniem.
Auto jest tak czułe i subtelne, że tknięcie kierownicy
może zakończyć jazdę w rowie, a nerwowe naciśnięcie
hamulca wyrywa Cię z pasów.
Długo, długo nie mogłem się nauczyć jazdy ze stałą
prędkością.
Pamiętam zabawne podskoki: zdjęcie nogi z gazu
stawiało samochód w miejscu, a wciśnięcie pedału o
centymetr stawiało go dęba.
Musiałem sporo kombinować nad techniką jazdy, żeby nie
postradać życia i żeby w końcu jazda zaczęła sprawiać
mi przyjemność.
A piszę o tym, bo zdaję sobie sprawę jak subtelna i
delikatna jest materia z której tworzysz wiersze.
Wbrew pozorom takie tworzywo najtrudniej opanować i
myślę, że sama doskonale zdajesz sobie sprawę z czym
masz do czynienia.
Podobnie jak w moim przypadku żaden instruktor nauki
jazdy nie nauczy Cię niczego, a opowiadanie gdzie gaz
a gdzie hamulec byłoby po prostu śmieszne.
Wierzę jednak, że pewnego dnia pojedziesz i że będzie
to piękne.
Przeczytałem wiersze które mi poleciłaś. Najbardziej
podobał mi się "Post" (zostawiłem pod nim głos)
napisany z temperamentem i sporym IQ.

W weekend byłem w Berlinie. Zwiedziłem Pałac
Charlottenburg, Staatlische Museen i Starą Galerię
Narodową.
Dzisiaj dotarłem do Hamburga, a to z powodu
Kunsthalle. Z powrotem zaczepię o Drezno.
Zdaje się, że miałaś do czynienia z Niemcami, więc
raczej wiesz o czym mówię.

Serdecznie pozdrawiam Moniko:)

Z przyjemnością czytałam...
Pozdrawiam cieplutko :)

świetne dwie wersje...autorka jest bez wątpienia
utalentowana:) pozdrawiam

Mi chyba lepiej czyta się drugą. Ale gdyby tekst był
tylko w pierwszej wersji też bym mu nic nie zarzucił.
Nie wiedziałem, że jest do wyboru kategoria
'obrazkowe' :D

pięknie

Podoba się.
Pozdrawiam

Dziękuję za zajrzenie: Marylko, Soniu, Fatamorgano :)

Re AS: tak, bolało;) I wcale nie jestem przekonana co
do całości. Dopelniaczowki mocno dynamizowaly ten
wiersz, na czym mi zależało, szczególnie w drugiej
części, gdzie mowa o bardziej fizycznej stronie
miłości. Może wieczorem zmienię (teraz nam warsztaty z
rysunku w MN ;)

zacna Jazkółko
przepraszam, że Cię gnębię
ale szczerze myślę, że warto...

Obie wersje wydają się równie dobre, choć przyznam, że
druga brzmi delikatniej. Zastanawiam się, czy celowo
zmieniłaś w zakończeniu miłosny inkaust na
dopełniaczówkę ;)
Pozdrawiam :)

bardzo bolało?
usunęłaś paskudne pryszcze i od razu buzia wiersza
(dopełniacz!!!) zyskała na urodzie...
a tak całkiem serio: eksperymenty z narzędnikami i
miejscownikami mogą być naprawdę cenne;
takie metafory nie są bynajmniej asim wynalazkiem:
"panna z mokrą głową" to Makuszyński, a "dziewczyna o
perłowych włosach" to tytuł przepięknej piosenki
wylansowanej przed laty przez zespół "Omega"; Indianie
Keczua mówili "człowiek o długich oczach" na kogoś,
kto posługuje się lornetką...
co do imiesłowów - bywają wredne; jednak Twoja
subtelność zapewne znajdzie dla nich zastosowanie;
powodzenia:)

kaligrafia - sztuka zapomniana, w tym jednak ujęciu
wydaje się nieśmiertelna....; lekko, finezyjnie,
podoba się, jedno tylko słowo odrobinę mi 'zgrzyta' :
"rylcem..", po prostu jakoś za ostro wbija się według
mnie w ten miękki, pastelowy wiersz.(to tylko takie
moje odczucie). pozdrawiam serdecznie :)