Kamienie

Jak więc żyją kamienie bez serca?
Są zimne? Czy pod z mchu pierzynie ciepłe słowa rzeźbią?
Co się dzieję w środku tych twardych głazów?
Co czują, gdy środkiem ich świata stała się twarda pestka brzoskwini?
Jak patrzą na świat skamieniałymi oczami?
Jedne są wielkie. Dumnie z góry mierzą ludzi maleńkich.
Tak trwałe, niewzruszone upływającym czasem i żywiołami natury.
Niektóre służą ludziom, nie, dlatego że muszą. Chcą im służyć.
Kamień nie musi nic. Wszystko robi z własnej woli.
Więc te, które skalniak w ogródku zdobią, chcą go zdobić.
Te, które odgradzają posesje od świata szarego, chcą ją odgradzać.
Mury z kamienia, piękne skalniaki, lub głazy wysokie i kamienie na ścieżce życia.
Wszystkie chcą przyczyniać się do zimnego spojrzenia zimnego człowieka.
A co na to ziarnko piasku?
Najmniejsze w rodzinie.
Tak nikomu niepotrzebne, tak zapomniane, tak zaniedbane.
Obserwuje świat z perspektywy ludzkich stóp, zalewana nierzadko przez wody mórz i oceanów.
Czy ktoś pytał czy chce być małe?
Czy ktoś zaproponował inne zajęcie niż wypełnienie dziecięcych piaskownic, plaż dla turystów i kocich kuwet?
Zapewne tak.
Lecz to ziarnko piasku chce być małe, opalać się na plażach i patrzeć na świat z niska.
Ono przecież też nic nie musi, też jest tylko kamieniem, lecz taką wybrało drogę.

Jakub Wiktor Lewandowski 25.03.2007 Słupno

autor

art=sic

Napisany: 2007-03-25 Dodano: 2007-03-25 16:56:10

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie