Kamienny uśmiech wiecznie na...

Tak często skrywacie swą twarz
Pod twardą maską z kamienia
Gdzie nie ma miejsca na płacz
Posiadacie tylko kamienny uśmiech
Zmrażający was i kosztujący wiele
Przykrywacie swój smutek i samotność
Swe cierpienie i ból, swoją niechęć
Jak kameleon ukrywacie swoją twarz
Pod kostiumami i maskami jak aktorzy
Odgrywacie nie swoje role...
Świetni z was gracze, lecz czasem przypadkowo
Komuś upadnie maska, ukaże się smutna twarz
Aktor ten z rezygnacja schodzi z oświetlonej sceny
Usuwa się w cień z nadzieją czekając
Aż pojawi się ktoś co ukoi jego ból
Zedrze hańbę co owija się wokół niego
I nigdy więcej nie pozwoli założyć mu
Na swą prawdziwą twarz czyjąś maskę...
Wystarczy jeden prawdziwy uśmiech
Czyjś dotyk dłoni co wyprowadzi cię z mroku
I ukaże całemu światu twoje prawdziwe „ja”...
Tylko gdzie szukać wolnego człowieka
Pośród zakłamanych, zastraszonych aktorów
Trzymających się kurczowo jedynie swych ról...

autor

Samara

Dodano: 2004-11-05 21:26:25

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie