Zostawić ślad na wieki...

Nie chcę sławy, utraty wolności
Bogactwa co za tym jak pies się wlecze
I gorączkowego oczekiwania innych ludzi
Na mój błąd, na upadek mój...
Moje serce nie zboleje tej zazdrości
Coraz mocniejszym światłem bijącej
I żalu we wzroku tych wszystkich szarych ludzi
Co nie potrafią uwierzyć że jak ja mogą stać się barwnymi
Pragnę tylko śladu mych bosych stóp
Odciśniętych na mej Ziemskiej drodze
Pamięci tych niezliczonych ilości słów
Co pozostaną po mnie jak suche liście
Oderwane jesienią życia od mych gałęzi
Jedyne o co proszę po mym odejściu
To o uchronienie mnie przed zniknięciem
O zachowaniu na zawsze w waszej ludzkiej pamięci...

autor

Samara

Dodano: 2004-11-11 14:43:59

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie