Kar - nawał

(Skośnooki z Wuhan zaprasza do tańca)

Ostatki...jeszcze jeden taniec.
Szaleństwo... tańczy kolorami ulica, oni również
w chocholim tańcu zagubieni.

Schowajcie już maski... zamieńcie na inne,
popiół niewiele tu zmienił,
nie wzeszło ziarno rzucone przez Pana.

Ściana...

a za ścianą skośnooka śmierć
podaje maskę z drwiącym uśmiechem.
Bo śmierć najmocniejszą katechezą
w pustce istnienia.

Już rzeczywistość trąbi u wylotu drogi
a zegar? uparcie tyka... jeszcze nie u nas,
jeszcze nie ma - może ominie.

Dwie maski ugrzęzły na rozstaju...
każda
ma swoje racje... i swój kawałek raju.

autor

Kropla47

Napisany: 2020-03-02 Dodano: 2020-03-02 10:06:56

Ten wiersz przeczytano 1229 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie