*******Karmiłaś mnie jak...

Karmiłaś mnie jak dziecko w chwili narodzin
Wiedziałaś jak instynktem babci uczyć miłości
Uczyłaś składać dłonie, jak wypowiadać modlitwę
Mówiłaś jak żyć uczyłaś w wierze wolności

Stawałaś przede mną sprawdzałaś grunt życia
Obawiałaś się cierpień, broniłaś od bicia
Byłaś mi ostoją w każdej trudnej chwili
W smutku strażnikiem duszy gdy inni bólem dławili

Pokazałaś jak ważne są podstawy, jak wiedza,
jaki sens ich, czym jest życie gdy brak wiary
Każdą chwilę życia chciałaś dzielić ze mną
Co przyniósł czas, jakie miał wobec nas zamiary

Dojrzałam przy Tobie, gdy czułam serca bicie
teraz czuję się starszą o tych kilka wspólnych lat
serce łkało gdy tęsknoty bycia obok poczułam smak
Teraz wędruję sama z Twą siłą której nie czuję brak.

Tyle pięknych wspomnień, rozstań i powrotów
uczyłaś przez nie miłości, jak budować, jak dzielić
Twoje oczy same przez się do mnie mówiły
One były prawdą one życie me zmieniły.

autor

MonikaP

Napisany: 2007-03-17 Dodano: 2007-03-18 11:24:26

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie