Kartka
Człowiek jest jak kartka,
Rodzi się czysty, niezapisany.
Potem miłość- cierpienia matka,
Wpisuje w nas swoje plany.
A na koniec leżymy zgniecieni,
Rzuceni; gdzieś, w rogu.
Przez śmierć podniesieni i
Zostawieni u bram niebios progu.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.