A kiedy

A kiedy odejdę, nic się nie będzie zgadzać,
ani czas ni godzina.
Kapelusz, parasol, szary płaszcz
i rękawiczki rzucone w kąt,
tyle rzeczy, co mnie przypomina.
Kolejny dzień, data, moje miasto budzące się nadal.
Tam ludzie wciąż biegną gdzieś, rozmawiają,
tu blisko tak samo zaszumią drzewa,
i żalu w nich nie ma.
Na stole stos zapisanych po brzegi kartek,
obok niedokończony kawałek pomarańczy.
Ktoś potem krople biegnące po szybie policzy, potem do kominka je wrzuci,
i wszystko w pył się obróci.
A kiedy odejdę, nic się nie zmieni,
tylko moje oczy zgasną,
wspomnieniem lampy będą, jak myślą samotną.

https://youtu.be/i90OgYzB21g

autor

Annna2

Napisany: 2020-09-07 Dodano: 2020-09-07 09:25:22

Ten wiersz przeczytano 1975 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie