Kiedy mówisz ciszą

załóż na tę prawdę dość mocny powrózek
uwieś ciężki kamień, zalej ją betonem
(niech tak już zostanie) albo wrzuć na wodę
niech znika kręgami

- to nie ty odchodzisz

gdy powiesz że kłamiesz ja zaraz wybaczę
a wiatr nagnie drzewa te co mocno stoją
(w tej twojej rozpaczy)zagwiżdże w szczeliny
żebyś mu zanucił tak, jak to potrafisz

( umiesz pięknie śpiewać pomiędzy wersami)

ja już cię nie pytam, strach ma moje oczy
ty wciąż w cieniu stoisz i nie chcesz się dzielić
( dzielone mniej boli) to niedobre echo
jeszcze ci pozwoli przecież się uśmiechnąć

ja w to mocno wierzę , ja na to poczekam



01/23/09

Dziękuje błońska M samą mnie to też raziło z tymi nawiasami i na pewno było tego za dużo wiec wyrzuciłam jeden wers i dwa nawiasy i sadze że jest lepiej( może), albo gorzej...

autor

szarman

Dodano: 2009-01-25 04:48:25

Ten wiersz przeczytano 1103 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie