"kiełbie we łbie"

Super!

chyba tak źle nie jest

:))

Pozdrawiam Tomaszu Tyszka. Dziękuję:)

To nie sztuka śmiać się z kogoś
A tu podoba mi się u Ciebie
Że bardzo fajnie też potrafisz
Ironizować nawet i z siebie:)))

Dzięki za odwiedzinki i pozdrawiam serdecznie:)))

Miłego:) Jolu

Świetny z fajnym podejściem do siebie... Uściski Oluś
:))

:DD rewelka Olu :))

Piękny refleksyjny "motyl".Zmusza do zatrzymania.Masz
rację, pozory mylą.W życiu codziennym, w pracy
zakładamy "maskę".Nie wolno pochopnie oceniać drugiego
człowieka, pod jego maską ukryta jest prawdziwa twarz,
barwa jego serca.Pozory często mylą.Pozdrawiam i
uśmiech zostawiam :-)

Olu, podziwiam Twoje poczucie humoru. Rzeczywiście, to
jest życie nie zabawa. Napisz co myślisz o moich
refleksjach.
Pozdrawiam majowo.

Oczywiście, to co piszę to zabawa słowem, wszak staram
się też czegoś nauczyć. Do poety mam bardzo daleką
drogę. Nawet nie jest to moim marzeniem. Miłego dnia

Dziękuję Pohybel za tak wyczerpujące wyjaśnienie.
Życzę miłego dnia. Pozdrawiam

SŁAWOMIR PŁATEK (krytyk literacki)
Dekalog początkującego grafomana:
1. Jesteś poetą. To kwestia decyzji, wyboru,
postanowienia. Po prostu w pewnym momencie zostajesz
poetą i wreszcie wiesz, kim jesteś. Jesteś poetą, a
Twoje wiersze są poezją.
2. Czytelnik musi. Autor ma prawo wymagać od
czytelnika wiele, czytelnik od autora – nic. Jeśli
czytelnikowi coś się nie podoba, to powinien tak długo
starać się spojrzeć z punktu widzenia autora, aż w
końcu mu się spodoba. Wiersz grafomana nie ma wad i
błędów. Wady i błędy ma czytelnik. Czytelnik oceniając
wiersz powinien się kierować zdaniem autora.
3. Nie przyjmuj krytyki. Nie ważne, że jedni
skrytykowali Twój wiersz. Ważne, że inni go
pochwalili. A zwłaszcza pochwalił go pan X i pani Y,
więc na pewno jest dobry, bo oni się znają. W ogóle
wszyscy wielcy artyści byli zaszczuci, więc jeśli Cię
krytykują, to jest ostateczny dowód, że jesteś wielkim
poetą. Pamiętaj, że każda krytyka Twojej poezji służy
przede wszystkim do ćwiczeń asertywności i nauki
mówienia „Nie”.
4. Nie ucz się nowych rzeczy. Broń Boże się nie
rozwijaj! Ogranicz się do machinalnie stosowanych
zabiegów, bo one są autentyczne i szczere. Jeśli
wzbogacisz czymś swoją poezję, to staje się sztuczna i
nieprawdziwa.
5. Wszystko, co jest do rymu, jest automatycznie
wierszem. Dobrym wierszem.
6. Nie ma czegoś takiego jak dobry i zły wiersz. Każdy
wiersz jest dobry, to czytelnicy bywają źli i z
zazdrości nie chcą podziwiać autora. Gdyż wiersz sam w
sobie się nie liczy, liczy się jego autor. Nie wolno
krytykować wiersza, bo jest on częścią duszy jego
autora i krytykując wiersz pokazujemy, że nie
akceptujemy człowieka. A wszystkich ludzi trzeba
akceptować. Musi być tolerancja, akceptacja, miłość i
dobroć między ludźmi. I poezja.
7. Podstawowym zadaniem poezji w ogóle jest czucie.
Chodzi o czucie tego wszystkiego, co czują Twoje
wiersze. Ludzie niewrażliwi tego nie czują. Do czucia
nie jest potrzebne pisanie poprawnie gramatycznie,
ortograficznie, nie trzeba też mieć nic do
powiedzenia. Kto naprawdę umie czytać poezję, to
wyczuje swoim czuciem to, co ma wyczuć. Źli czytelnicy
nie czują czucia.
8. Pisz tak jak pisali inni. Zwłaszcza Asnyk i
Tetmajer, ale najlepiej w ogóle tak, jak jacyś inni.
Im bardziej to, co piszesz jest podobne do tego, co
zostało uznane już za poezję, tym bardziej poetycka
jest Twoja poezja. Jeśli nie bardzo wiesz, kogo
naśladujesz, po prostu pisz coś, co przypomina inne
rzeczy, które czytałeś i słyszałeś, i plączą Ci się w
pamięci.
9. I co wynika z powyższego: mów dużo o duszy i sercu,
kwieciu i „dłoniach twych”, używaj inwersji gdzie
tylko się da oraz gdzie się nie da, wstawiaj
archaizmy. Idealny wiersz prawdziwego grafomana to np:
„w dłoniach twych serce i dusza me niczym kwiecie”
10. O jakości wiersza nie decyduje forma, tylko treść.
Wiersze na słuszne tematy są z natury rzeczy dobrymi
wierszami (np. antywojenne, o katastrofie smoleńskiej,
o papieżu, przeciw nietolerancji, proekologiczne
itd.). Wierszy na słuszne tematy nie wolno krytykować.
Jeśli ktoś np. wskaże błędy stylistyczne w wierszu na
temat zanieczyszczenia środowiska, to znaczy że nie
kocha polskich lasów i naszego barwnego ptactwa.
Uwaga – żeby zostać prawdziwym grafomanem, nie
wystarczy spełnić powyższe warunki. Musisz się jeszcze
przy nich upierać i walczyć jak lew o prawa
grafomana. Inaczej grozi Ci rozwój i udoskonalanie!

Pozdrawiam nowicjuszko

Oj Olu ale samokrytyka, ja w nią
nie wierzę, wiem że jesteś
wspaniałą i wrażliwą osobą.
Świetny wiersz z poczuciem humoru.
Pozdrawiam cieplutko.