Kim jestem teraz?

Kolejne znamię krew wyznaczyła na mojej twarzy
Zraniony, oszukany przez własne słowa,
Zaplątałem się w krzyżu wrogich spojrzeń
Ostatecznie świat nie potrzebuje dziwaków

Bezwzględna cisza wyznaczająca kres oddechu
Zbliżyła się na wystarczającą odległość,
By jednym ostrym i pewnym ruchem
Pozbawić ciało płaczącej duszy

Duch mój sprzeciwiony woli śmierci
Pochwycił jednak ostrze powrotu do nicości
Oto ja pierwszy schemat nocy burzę
By pokolenia wiedziały...

Sobą, a nie lalką byłem

autor

TalOSan

Napisany: 2005-08-14 Dodano: 2005-08-14 17:32:22

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie