Kim ona jest ?
W czasoprzestrzeń rzucona
myśl, uczuć na zawsze pozbawiona,
nie dotyka gwiazd , ani słońca
pozostawiona samotnie wygasająca.
Z czasem zniknie z ludzkich serc
bez śladu łez, nieodwiedzonych miejsc.
I czasem tylko błyśnie wśród milionów
mieniąc się tysiącem kolorów.
Będzie dalej marzyć, o swoim raju
wśród przyrody, na dróg rozstaju.
Wciąż nadzieję chcę rozdać,
byś nigdy nie mógł się poddać.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.