Kim właściwie jestes...

Żyjesz, aby żyć
pijesz, by zapomnieć
palisz, to na nerwy dobre
starasz się nie myśleć
kim właściwie jesteś
bo prawda jest okrutna
ty boisz się jej przecież.


Widzisz te spojrzenia pełne pogardy
kolejny raz zasypiasz z butelką na ławce
oszukujesz się codziennie że to ostatni raz,
że już więcej nie będzie takiego dnia,
że wrócisz do rodziny,
będziesz kolację z nimi jadł,
w ciepłym mieszkaniu siedział
zamiast na zimnej ławce spać.


Tylko czy ty dasz radę żeby zerwać z nałogiem
czy potrafisz przysiąc przed rodziną i Bogiem,
że to wszystko napewno minie bezpowrotnie
że juz nie bedziesz przynosil wstydu im codzien
To twoja dobra wiara i chęć lepszego życia,
bo łatwo je zmarnowac,
lecz nie łatwo już odzyskać.

"ilu jest takich ludzi wsród nas, ale to oni sami muszą chcieć sobie pomóc"

autor

aischa

Dodano: 2005-02-10 13:11:06

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie