Klamca

wiersz dedykuje dziewczynie której taniec jest gorácy niczym ogien, a oczy glebokie jak woda

Bo na początku było słowo.
Nie, nie prawda ty tańczyłaś.
Jak kołysane wiatrem jezioro, jak tatrzańskie sosny.
Znów kłamie.
Poprostu byłaś sobą
Powiedziałbym, że zauroczyły mnie twoje oczy, ale to był uśmiech
Boże, jak ty się uśmiechałaś
Niczym wschód słońca, wiersze Mickiewicza.
Nie, to był coś znacznie piękniejszego.
Teraz było słowo.Tak pamiętam.
Rozmawialiśmy.
Ja i ty
Paliliśmy spokojnie papierosy przy winie.
E tam. Przecież ty nie palisz.
I to było piwo
Z resztą to nie ma znaczenia.
A tak naprawdę tańczysz teraz w mojej głowie
A ja wolałbym tańczyć z Tobą
Ale tańcze sam z życiem
I to się ciągle nie zmienia.
Wybijam rytm nogami myśląc o twoim uśmiechu
Takt samotności prawdziwszej od osamotnienia.

autor

venifica

Napisany: 2008-01-28 Dodano: 2008-02-01 03:16:39

Ten wiersz przeczytano 820 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Radosny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie