Klepsydra czasu
W klepsydrze czasu zamknięty
kołyską i trumną ograniczony,
pyłkiem pomiędzy gwiazdami
mały się czuję i zagubiony.
Jak kropla w bezmiarze oceanu
rzucana o brzegi falami,
gdzie czasu za mało na życie
wypełniam dzień marzeniami.
Gdy czarna mnie otchłań otula
w wierszach znajduję ratunek,
przez Wenę wiedziony za rękę
rymami przeganiam frasunek.
Wierząc że po mnie zostaną
życiem pisane poematy,
nie straszna mi ciemność hadesu
i pustką świecące wszechświaty.
Wiem że nas kiedyś pochłonie
czarna galaktyczna dziura,
zniszczy dorobek umysłu
i to co stworzyła natura.
Lecz za nim to wszystko nastąpi
zostawię chroniąc od zapomnienia,
album zdjęć czarno-białych
i w wierszach ukryte wspomnienia
autor
Gregcem
Dodano: 2014-06-14 10:33:21
Ten wiersz przeczytano 897 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Z przyjemnością się przeczytało ;)
Trochę szkoda, żeby wszystko pochłonęła jakaś czarna
dziura.
Pozdrawiam :)
ważne by ocalić od zapomnienia wspomnienia i radość
dobra puenta ...zawsze coś zostanie ...pamięć i
wspomnienia :-)
pozdrawiam
ładnie napisany i z piękna refleksja,pozdrawiam
Każdy z nas, coś po sobie pozostawi, ale nie wiemy, co
będzie najwięcej warte dla tych, którzy będą nas
kiedys wspominali.
Dla mnie najważniejaze są wspomienia po bliskich,
przekazuję je moim dzieciom, aby znały historię swoich
dziadków nie z książek, a bezpośrednio ode mnie:)
Popraw: "Zanim", bo tu nie chodzi o to, że coś jest za
czymś.
Pozdrawiam serdecznie:):):)
Piękna puenta
zostanie po Nas pamięć
wspomnienia zapisane na biało-czarnej fotografii
pozdrawiam:)
Zdjęcia i wiersze,to bardzo dużo.Ciekawa
refleksja.Jeszcze pamięć i miłość bliskich.Pozdrawiam
serdecznie.
zawsze co s dla potomnych po nas zostajenie tylko
zdjęcia,bo jeszcze w potomkach nasze geny zostaja i to
jest kontynuacja nas samych! pozdrawiam