Kobieta

"Kobieta" --

Minęłam ją na zakręcie życia /
Białe włosy jak welon przysłaniały twarz. /
Szare oczy patrzyły znajomo. /
Linia na dłoni ciągnęła w nieskończoność. /-/

Opierała na lasce bagaż trosk. /
Z każdym oddaleniem traciłam siebie. /
Jej starczy niepewny krok szedł cicho po ziemi. /
Nie dla niej barwny motyl i promień słońca /-/

Szukałam blasku życia, który bym mogła dać /
Szukałam bieli księżyca, szukałam ciepła ognia. /
Niczego przyjąć nie chciała. /
Popatrzyła w serce głęboko, smutno się zaśmiała. /-/


I rzekła: Idę tam, gdzie iść już muszę, /
gdzie ty jeszcze iść nie możesz . /
Idę, bo już orszak ruszył, już mi stroją w kwiaty
głowę. /-/

Zostań, proszę – chociaż chwilę! /
Powiedz, ile życie warte? /
Jak mam układać swoje losy? /-/

Otworzyła moje dłonie, drżący palec musnął ciało
– /
- Żyj tak, aby twoje życie ciepłym blaskiem wciąż
jaśniało. /
Kochaj ludzi, bądź im wierna, /
bądź im gwiazdą, gdy dzień mrokiem. /
Bądź portem pośród burzy, /
Bądź najlepszym życia smakiem. /-/

Cichy szept wypełnił pustkę, /
Rozejrzałam się dookoła. /
Gdzie odeszła? Czy tu była? /
Czy mam krzyczeć? /
Nikt nie woła. /-------cięcię-----/ końcówka całkiem
do wyrzucenia. (podwójne ukośniki z myslinkiem jako
przerwy między strofami) powyrzucałem ci też całą masę
zbednych zaimków i powtórzeń, staraj się tez
nadmiernie nie przegadywać tekstów, wiersze to nie
proza nie opowiadanie wiersze to wrazenia odczucia.
pozdrawiam v.72

Natłok słów m może przerazić, ale okazuje się
wyjątkowo lekki i łatwy w czytaniu. Mądry wiersz, nikt
nie zna swojej przyszłości lepiej od siebie.
Pozdrawiam.

Piękna treść wiersza... choć może troszkę za długi ale
warto było przeczytać:)

Badz najlepszym zycia smakiem. . .PIEKNE! Ale nie
latwe. +