Kobieta - Róża

Jestem Róża
Chce nieba, słońca i urodnej ziemi.
Ludzi, którzy widza te same kolory,
Pełnej przestrzeni swojego powołania.
Słyszeć krople bólu niewylanych łez,
By podlać to co usychające tam jest.
Dyrygentem dźwięków mojej harmonii
Słysząc i czując własną muzykę.

Wiosna, lato, jesień , zima
Ochraniać mrozem to co we mnie jest
By ciepłem rozkwitać i uśmiechać się.
Chce koloru zwykłych marzeń,
A niezwykłych wyzwań.
Juz kiełkując sama w sobie
Koduje własny cel istnienia.
Wciąż rozwijać i otwierać
Mojej intuicji płatki przemyślenia
Być otwarta na te deszcze
By ogrzewać spadające zimno
Chcesz zaniedbać Różę?
Ona jest niezniszczalna.

Jestem Róża.
Milionerka uczuć i emocji
Swoich, jak również i innych
Zbuntowanych wciąż- tak i nie.
Mam swój zapach , mam tez kolce.
Grecki symbol Afrodyty
Tak rzadko bezbronny,
Bo kazda z nas to
Planeta Wenus.

Jestem Róża
Cierpliwa i wytrwała.
Dziękująca za to, co nieznane
Otwierając swoje nowe płatki rozwoju.
Potrafię wybaczać i rozumieć
Tak delikatna i wrażliwa
A tak silna i wielka.
Charyzmatyczna , lecz
Za każdym razem inna.
Odważna i magnetyczna.
Czasem niebezpieczna,
Każda ma własne kolce.

Jestem Róża.
Mam swój zapach
Wyniesiony z korzeni
Na swój właściwy piedestał.
Każdy mój płatek to nowe bogactwo
I potęga mojej wielkiej miłości.
To symbol sexu i pokoleń.
Patrząc na mnie jestem cicha,
Lecz potrafię przemawiać
Nosząc w sobie nieznane tajemnice
Lecz to wciąż tak samo pachnąca Róża.
Niezwykła, a tak codzienna
Matki Natury - Bohaterka.

autor

alajar

Napisany: 2013-06-25 Dodano: 2014-06-18 00:01:34

Ten wiersz przeczytano 2776 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Monolog Klimat Ciepły Tematyka Przyroda Okazje Dzień Matki

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie