Kocham Cię życie!

Trzeba żyć ta nadzieją, trzeba ją pokochać,
włożyc do wazonu i sercem pielęgnować.
Trzeba jednak iść tą drogą, na przód, prosto w raj,
nie bać się światełka w tunelu.To nie koniec.To nasz świat.
Nie oglądać się na przeszłość, na to złe, co było,
patrzmy na swe dłonie.Każda bruzda, każda rana jest mocą do walki o życie.
Niech uszlachetni nas cierpienie, dajmy się mu nauczyć,
co to znaczy wygrywać, choc trudno i grad romansuje z siłą burzy.
Ci, co słabi, co się poddają, zostana tam, daleko w tyle,
zapłaczą i umrą.Po cichu.
A my, cieszmy się z każdego dnia, bo każdy jest przed każdym kolejnym,
bo świeci słońce, zdrowi jesteśmy, bo mamy siebie.
Bo jest ta nadzieja w wazonie, bo nie można przepłakac całego życia,
bo mogło być gorzej.Nie marudżmy, lepiej orła skrzydła pochwycić.
I ulecieć tam, gdzie radość jest istotą, nie taka ućpana, z niczego,
lecz ta z każdego promienia słońca, z dnia następnego.
Tak, ja wiem, że jest ciężko, ale tylko dwie mamy drogi!
Żyj, albo umieraj!Walcz, albo sie poddaj!
Tu nie ma kompromisu, to jest wojna o każdą kolejną chwilę!
Jutra może nie być!Dziś jeszcze nie jest za póżno.
Idżmy do przodu, wypijemy szampana na mecie.
Kocham Cię życie, choc czasem mnie wkurzasz...Ale jesteś przecież!

autor

rebel

Napisany: 2008-05-17 Dodano: 2008-05-17 11:59:05

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie