KOLEJE LOSU / PROZA /

,, Człowieka należy oceniać po tym, co w nim najlepsze: jak ciężko pracuje, jak wierny jest swoim poglądom i jak bardzo kocha swoje dzieci. ,, ( Kirk Douglas )

Kiedy jesteśmy dziećmi, złoszczą nas rady rodziców, ich zatroskanie i opieka.
Dorastając, zaczynamy się buntować!
Co mogą wiedzieć o naszym świecie ,, starzy? ,,.
My wszystko wiemy lepiej!!!
Przecież kolega, koleżanka ma w domu ,, luz ,, ,
,, wapniaki ,, na wszystko im pozwalają , nie to co w naszym domu. Tylko nakazy, zakazy i obowiązki. Wszystkiego się ,, czepiają! ,,.
Mijają lata, robimy się starsi. Zakładamy własne rodziny, na świat przychodzą dzieci.
Rozpoczynamy trud wychowania.
Ze wstydem stwierdzamy, że nasi rodzice nie byli wcale źli dla nas. To z wielkiej miłości i zatroskania chcieli dla nas dobrze. Teraz głupio się przyznać do naszego aroganckiego zachowania.
A życie sprawia niespodzianki!
Choroba, zawał - nasi rodzice odchodzą.
W bólu pozostajemy sami na tym świecie, o wszystkim musimy decydować.
I teraz dopiero stwierdzamy, jak bardzo nam brakuje rad staruszki - matki, czy wskazań spracowanego ojca.
Tego co było, czas nie wróci. A szkoda!
Pewnie warto by było ich przeprosić za lata ,, chmurne i durne ,,.
Jak nas ocenią kiedyś nasze dzieci?
Czas pokaże!

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2012-05-27 Dodano: 2012-05-27 19:29:50

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie