Kolejna zimowa noc..

Niestety wszystko kiedyś przemija, czas niepamięcią wspomnienia owija..

Kolejna grudniowa noc owila tajemniczą ciemnością wszystko dookoła..

Za oknem szum zimowego wiatru.

W półmroku zegar gdzieś tyka,
w bladym świetle księżyca wskazówka odbija cień uciekającuch sekund na jego tarczy..

Przez światło pobliskiej latarni,
wpadające przez okno,
dostrzegam malutkie pudełko..

Leżało w kącie jakoś szczególnie nie zauważane.

Otwieram je,
a w nim stare listy,
kilka zabawnych fotografi z dawnych wakacji..

Mała maskotka podarowana w imię pamięci i pamiętne rysunki.

Nic nadzwyczajnego,
a dla mnie jednak tak cennego.

W rysunkach uwięzione schematy szczęścia,
na zdjęciach zaklęta historia pięknych lat..

Listy malujące obrazy tamtych chwil,
i mała maskotka pamiętająca nie
jedno ciepłe spojrzenie.

Lecz chowam spowrotem te wszystkie wspomnienia,
okryte kurzem pudełko wszystko w stan niepamięci zamienia..

Bo tak jak wskazówka tylko w jedną stronę tyka..

Tak każde wspomnienie z kolejnym jej uderzeniem powoli zanika.

autor

Endefis

Napisany: 2006-12-21 Dodano: 2007-01-02 22:47:50

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Obrazkowy Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie