Koncert życia

dla M.

W świecie zimnym od pogardy
Słowik śpiewa niemym głosem
I nie płacze nad swym losem
Że dla innych nic nie warty

Śpiewa z dumą, z łzą błękitu
Całym sercem tak wytrwale
Przez spojrzenia otępiałe
Przelatuje ciepło świtu

Śpiewa ciągle, nie ustaje
Wierny na swym stanowisku
Lecz po woli głos się łamie
Bo i dusza jest w ucisku

Bezuwagą go chłostają
Serce strzałą przekuwają
Bacząc - na ostatnie tchnienie,
To jest właśnie ich pragnienie

Tylko pożegnalna nuta
Obudziła coś nowego
Lecz za krótko trwa minuta
Nie znającym wrażliwego

Nim ostatnie oko zgasło
Łza otarła wzrok zmęczony
I widokiem tym wzruszony
Oddał ludziom wieczne hasło
Życia warte
Evviva l’arte!

autor

sky dreamer

Napisany: 2008-04-11 Dodano: 2008-04-11 09:56:49

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie